اخبار بلاگ

بازی‌ های کامپیوتری یکی از مهم‌ ترین سرگرمی‌ هایی هستند که کاربران را به خود مشغول می‌ کنند. با افزایش قدرت پردازنده‌ ها و قوی‌ تر شدن کامپیوتر ها، بازی‌ های جدیدی ظهور می‌ کنند که گرافیک شان به شیوه حیرت‌ انگیزی به واقعیت نزدیک‌ تر است.

بازی‌ هایی این‌ چنین می‌توانند سود زیادی را به جیب تولید کنندگانش سرازیر کنند. اما سهم تجارت بازی در ایران برای این تولید کنندگان نزدیک به صفر است. به خاطر رعایت نشدن قانون کپی‌ رایت در ایران، بازی‌ های کامپیوتری را در گران‌ ترین حالت می‌توان با هزینه‌ ای حدود پنج دلار تهیه کرد.

با توجه به این مسائل شاید تولید یک بازی کامپیوتری در ایران کاری بیهوده باشد مگر آن‌ که یک پشتیبان قوی مثل نهادی دولتی از آن حمایت کند. اتفاقی که برای بازی «رانندگی در تهران» رخ داد که با پشتیبانی نیروی انتظامی و ایران‌ خودرو به بازار عرضه شد. با تمام این مشکلات چند سالی است که موج تولید بازی‌ های کامپیوتری ایرانی راه افتاده است.

شرکت «پویا آرتس» از جمله شرکت‌ هایی است که در این زمینه فعالبت می‌کند و مجموعه Quest of Persia را تولید کرده است. نخستین بخش این بازی، «پایان معصومیت» چند سال پیش عرضه شد و دومین بخش آن به نام «لطفعلی خان زند» به تازگی وارد بازار شده است.

بازی «لطفعلی خان زند» یک بازی اکشن سوم شخص شمشیر بازی، با قابلیت استفاده از شمشیرهای مختلف و انجام حرکات نمایشی متفاوت است. این بازی شامل 22 مرحله است که بیشتر آن در قلعه زرقان و شهر تاریخی کرمان اتفاق می‌ افتد.

به همین بهانه با تولید کنندگان جوان این بازی گفت‌ و گویی کوتاه انجام شد:

مصاحبه نیما اکبرپور با طراحان بازی لطفعلی‌ خان زند را بشنوید

پوستر بازی لطفعلی‌خان زند

چه شد که فکر کردید باید بازی ایرانی درست کنید؟

پویا دادگر: این خیلی مهم است که بتوانیم گیمی بسازیم تا کمی فضای ایران را نشان بدهد. فکر کردیم این بهترین راه است تا جوانانی که در خارج هستند و درباره ایران خیلی اطلاعات ندارند، با فرهنگ و تمدن ما آشنا شوند.

چند سال است که ساخت این مجموعه را شروع کرده‌اید و ساخت هر بازی حدوداً چقدر زمان برد؟

پ.د: ما سال 82 شروع کردیم. «پایان معصومیت» حدود دو تا دو سال و نیم طول کشید. بعد از آن برگشتیم روی موضوعات تاریخی خودمان. ساخت «لطفعلی خان زند» چیزی حدود یک سال و نیم طول کشید.

تیم تان چند نفره است و چه کسانی در این تیم هستند؟

پ.د: حدود 10 نفر روی هر دو بازی کار کردند. در این بازی اخیر بیشتر قضیه داستان‌ نویسی را من و آقای روزبه اجباری انجام دادیم. بعد از داستان نیاز هست که کاراکتر ها و محیط‌ های بازی را طراحی کنیم. این طرح در حقیقت مرجعی می‌ شود برای کسی که می‌ خواهد مدل بسازد که آقای «حمید بهرامی» این کار را انجام دادند. بعد از آن باید مدل کاراکتر ها ساخته شود که در هر دو بازی این کار بر عهده همکار سوئدی ما آقای «اندرس ارنبرگ» بود که برای EA هم کار می‌ کند و واقعاً کارش خوب است. تمام این حرکات شمشیربازی، دویدن و پریدن را آقای «حمید عبداللهیان» انجام دادند به عنوان کاراکتر انیمیتور. از آن طرف کلیاتی که برای هر محیط ساخته می‌ شود نیاز به ساخت فضا دارد که این کار هم بر عهده آقای اجباری بود. آقای وحید کاظمی هم برنامه‌ نویس این بازی‌ ها بودند. موسیقی بازی را آقای «فرشاد یزدانیان» ساختند و آقای «شاهین محمدی» طراحی اینترفیس (منو ها) را انجام دادند.

بازی در شهر کرمان و قلعه زرقان می‌گذرد که به صورت سه‌ بعدی بازسازی شده‌ اند. این شهر از لحاظ ساختار و شهرسازی چقدر بر واقعیت منطبق است؟ منابع شما در این بازسازی چه بود؟

پ.د: آقای اجباری دو هفته قبل از زلزله شهر بم، آن جا بودند و عکس‌های خیلی خوبی گرفتند. اصل ایده ما برای بازسازی کرمان قدیم، نگاه کردن به ارگ بم و ساختار کلی آن بود. این عکس‌ ها برای آقای بهرامی منابعی بودند برای ساخت کلیات. در واقعیت شهری که در بازی دیده می‌ شود، شهری است که ایشان خلق کردند. یک مقدار خیالی است و شاید شهر کرمان در واقعیت این‌ طور نبود.